Mykje av den kristne og bibeldrivne kunsten er blant dei fremste kunstnariske uttrykka menneskeheita har klart å produsere. Likevel har det gått i bølgjer kor vidt sentrale kunstnariske miljø innan ulike disiplinar har tatt innover seg tematikkar som har med Gud å gjere. Dette gjeld både i Noreg, der vi blant anna har sett ein sterk vekst av religiøse tematikkar i samtidslitteraturen frå midten av 1990-talet, og internasjonalt, der Hollywood har ei særstilling som leverandør av historier som når ut til store delar av verda.
No spør fleire seg om Hollywood er ferd med å bli forandra. Heilt konkret handlar det om at dei store aktørane på nytt har fått auga opp for den kristne marknaden. Meir presist: ein marknad som hungrar etter verdidrivne historier og ikkje lar seg skremme av religiøs tematikk.
Kristne filmar og TV-seriar er i ferd med å kapre sentrale delar av strøymemarknaden
Storsatsing om kong David
Med framveksten av den globale strøymemarknaden kan dette publikummet seiast å vere verdas største segment. Kristen film har likevel i stor grad vore såkalla independent-film. Så kvifor har ikkje dei store produksjonsselskapa i endå større grad sikta seg inn mot å lage kvalitetsfilmar og -seriar med kristent innhald?
Vel. The times they are a-changing, som Bob Dylan song.
Allereie om to veker kjem storsatsinga House of David på Prime Video, tilgjengeleg for alle nordmenn som har eit abonnement på Amazons strøymeteneste. Det skulle ikkje forundre meg om fleire kristne kjem til å abonnere på denne tenesta framover, etter at Amazon MGM Studios for eit år sidan slo seg saman med det nyoppretta kristne produksjonsselskapet The Wonder Project om å lage såkalla tru-pluss-innhald for brukarane sine.
House of David er den første av desse seriane, ei storslått forteljing om den vesle gjetarguten som sigra over fienden og blei konge i Israel – endåtil ein konge etter Guds hjarte, ifølgje Bibelen. Sjølvaste Jesus skulle jo bli fødd inn i Davids hus og ætt.
Amazon har som aktiv strategi å tilby inspirerande innhald for eit publikum som er gått trøytt av destruktive historier
Aktiv strategi om inspirerande innhald
«Kan éin stein endre gangen i historia?» lyder spørsmålet i traileren som blei lansert i slutten av januar. Denne eine steinen endra ikkje berre historia om David og Goliat, ei bibelhistorie som er mykje referert til i det sekulære storsamfunnet. Historia om David, gjetarguten frå Betlehem, endrar heile bibelhistoria, og dermed store delar av verdshistoria.
No blir altså denne historia fortalt over åtte episodar med skodespelarar som Martyn Ford (Goliat) og Stephen Lang (profeten Samuel) i sentrale roller. Ein ung og ukjent egyptisk-fødd amerikansk skodespelar, Michael Iskander, har fått rolla som David. Det skal seiast at han ikkje er heilt fersk som skodespelar, men er blitt plukka opp frå teaterscena på Broadway. Han vil neppe vere ukjent som filmskodespelar mykje lenger enn eit par veker til.
I tillegg til sjølve TV-serien, som eg er spent på, er det altså interessant at det er store og etablerte Hollywood-selskap som står for den fornya satsinga på kristent innhald, ikkje små og uavhengige lågbudsjett-produksjonsselskap. Hollywood har tatt bibelbølgja fleire gonger tidlegare, både på 1950/1960-talet og i etterkant av Mel Gibsons massive publikumssuksess The Passion of The Christ (2004). Amazon MGM Studios, som er vidareføringa av det klassiske Metro-Goldwyn-Mayer Studios, og ein enorm aktør i bransjen, gjer no eit nytt framstøyt mot den kristne og verdidrivne delen av strøymemarknaden. Amazon har som aktiv strategi å tilby inspirerande innhald for eit publikum som er gått trøytt av destruktive historier.
Håp framfor desperasjon
Den populære TV-serien «The Chosen» føyer seg inn i det same biletet av historier som vektlegg håp framfor desperasjon, og som begynner å få ein heilt annan kvalitet enn det vi stygt sagt kan kalle for «typisk kristen-film» – med skodespel og estetikk som ofte har stått i grell kontrast til det evige innhaldet filmane søkte å tematisere.
No ser vi tendensane til ei oppjustering av kristenmarknaden både med tanke på volum og kvalitet. Det er ikkje lenge sidan Netflix var ute med filmen Maria, om Jesu mor, som eg også skreiv om på kommentarplass i Vårt Land. Om ikkje altfor lenge kjem filmen R&B, ei moderne tolking av den bibelske kjærleikshistoria mellom Rut og Boas. Også Netflix satsar ifølgje Wall Street Journal Magazine meir på inspirerande og trusfokuserte filmar enn tidlegare.
Denne haldninga spreier seg tydelegvis no blant dei store aktørane. Ein snakkar om «verdidrivne» og «trusnære» filmar og TV-seriar. Tanken er å vere eit truverdig alternativ for eit kristent publikum og samtidig attraktive for dei som ønskjer familievenleg underhaldning av ein viss substans. Både målretta og breitt, med andre ord.
Større vektlegging av kvalitet
For folk som er interesserte i noko anna enn det tanketomme underhaldningsmaskineriet som dagleg sløvar oss til døde, er dette godt nytt. Like viktig er det at kvaliteten på dei «trusnære» filmane og TV-seriane er i ferd med gå kraftig opp, så ein i større grad kan sleppe å sitte og skamme seg over den semre måten verdas største historie blir fortalt på.
Folka bak mange av dei aktuelle nyproduksjonane har iallfall ambisjonar både på det kunstnariske og eksistensielle området. Jon Erwin, som står bak både House of David, The Wonder Project og den populære filmen Jesus Revolution (2023), har sagt det på denne måten: «Vi vil overfløyme verda med håp.»
Det er ein ambisjon vi treng i vår tid.
Så får vi sjå om film- og serieskaparane i den nye verdibølgja klarer å halde nivået oppe på høgt nok nivå. Når Gud erobrar Hollywood, treng vi både håp og kvalitet.
Når Gud erobrar Hollywood, treng vi både håp og kvalitet
