MGP-bandet Keiino opna Ap-landsmøtet, på eit ekstatisk vis som kanskje skildra den indre stemninga i mange av sosialdemokratane i salen. I songen Spirit in the Sky song dei verselinja «cause I’ve been running with the demons now». Slik det heller ikkje har mangla på indre og ytre demonar for Arbeidarpartiet dei siste åra.
Men, som Tom Hugo, Fred Buljo og Alexandra Rotan, song inn i mikrofonane: «I need my hero, I need my light». Dei siste fire åra har Arbeidarpartiet mangla både heltar og lys. Så kom den viktigaste våren i stortingsperioden. Partiet har den siste tida fått fleire nye heltar. Eit heilt korps av statssekretærar, politiske rådgjevarar og eit knippe nye statsrådar.
Landsmøtet lo av Støre
Ein ting er Jens Stoltenbergs retur. Den var nok viktig for å skape ny begeistring og energi i partiet og blant veljarane. Men den er nok ein smule overvurdert samanlikna med returen av ein annan gamal kjenning og helt: Super-Jonas er tilbake.
Applausen som møtte denne gamle superhelten då han steig opp på scena i landsmøtesalen i Folkets hus var historisk. Aldri har det vore større forskjell mellom det faktiske landsmøtet og det landsmøtet folk få månader tidlegare såg føre seg at det skulle bli. At det var Super-Jonas som skulle stå der i Folkets Hus, var det få som hadde venta. Salen lo høglytt då Støre sa at landsmøtet blei annleis enn han hadde sett for seg for tre månader sidan.
I landsmøtesalen var det nummeret før folk byrja å spørje seg om partileiaren faktisk kan gå på vatnet. Det var jo ei kjennsgjerning at han allereie har trassa dei politiske tyngdelovene
Dei lo hjarteleg fordi dei ikkje lenger fryktar konsekvensane av ein valkatastrofe. Det blir ein jamn kamp om regjeringsmakt med dei borgarlege, men dryge 158 dagar før valet har Arbeidarpartiet har alle moglegheiter til å slå resultatet frå 2021.
Brydd av populariteten
Den vitale, vittige og slagkraftige Støre som stod på scena, gjorde det nesten vanskeleg å tru at den bleike og slitne versjonen vi såg i desember i fjor, var same mann. Han som hadde nøla seg gjennom den eine krisa etter den andre, og som hadde famla i møte med den eine statsrådskrisa etter den andre. I landsmøtesalen var denne litt uheldige figuren bytta ut med ein annan.
Super-Jonas var lenge ein kjend figur i norsk politikk. Det var i dei dagar då han var utanriksminister. Han var Norges mest populære politikar. Så populær var han den gongen at målingane i VG gjorde han brydd. Då applausen runga i landsmøtesalen på torsdag, såg Jonas Gahr Støre også litt brydd ut.
Applausen kom då han henta fram eit gamalt talepunkt som han hadde hatt på ein gul lapp, frå tida han styrte Victoria Terrasse: Utanrikspolitikkens mål er å gjere innanrikspolitikken mogleg. For det er her, ved å hente fram sine beste politiske eigenskapar som diplomat, statsmann og utanrikspolitisk strateg at Støre har funne ei gullåre akkurat i tide til stortingsvalet.
Partileiar som kan gå på vatnet
På dei nye gule lappane til Super-Joans står det setningar som at «det som trugar tryggleiken trugar også framtida», «vi skal og kan vinne valet», «tryggleik for framtida» og «eg fryktar ikkje ny politikk. Eg fryktar gammal politikk».
Det er ein versjon av Jonas Gahr Støre vi knapt har sett sidan han blei partileiar i 2014. I landsmøtesalen var det nummeret før folk byrja å spørje seg om partileiaren faktisk kan gå på vatnet. Det var jo ei kjennsgjerning at han allereie har trassa dei politiske tyngdelovene. Å fikse eit attval i september verkar dermed heilt innan rekkevidde for superkreftene hans.
Alt det urolege som skjer rundt oss er som bensin for den tilbakekomne Super-Jonas. Han er tydelegare og skarpare enn på lang, lang tid
Det er noko paradoksalt med at Støres superkrefter først gir han utteljing tre år inn i den globale verdskrisa som krigen i Ukraina har skapt. For den panegyriske stemninga i landsmøtesalen var resultat av ein politikar som har komme meir til sin rett enn på lang tid.
Folk har kanskje ei oppleving av ein statsminister som står opp for det han trur på, til vårt felles beste. Vi anar ikkje kva som ventar oss i andre enden av den tollkrigen verda er på veg inn i. Vi skodar ikkje konsekvensane av at Trump skrudde av lyset i det liberale, amerikanske fyrtårnet. Eit politisk skifte til mørkare tider i vår heimlege provins, gir nok eit større behov for ein politikar av Støres kaliber enn på lang tid.
Den store utryggleiken
Partifolka som stod bak i landsmøtesalen etterpå og evaluerte talen til Støre var så fornøgde at dei stråla om kapp. Dei hadde god grunn til å glede seg over målingane og stemninga i landsmøtesalen.
Men, det alvorlege bakteppet for landsmøtet, kom også med ei kjensle av at ikkje eingong statsministeren visste kva som venta oss. Faktisk visste han ikkje det, ettersom dei amerikanske tollreglane endå vart diskutert og handtert i Brussel torsdag morgon. I løpet av den komande helga, denne helga som Arbeidarpartiet er samla til landsmøte, vil det bli klart korleis EU vil bestemme seg for å beskytte sin eigen økonomi. Skulle det ramme Norge, vil det vere den mest alvorlege økonomiske situasjonen for norske arbeidsplassar på mange, mange tiår.
Kanskje er det derfor Støre også i denne talen gjentok bodskapen om at han i ei uroleg tid vil stå fjellstøtt på EØS-avtalen. Han åtvara mot å sende landet ut i ein splittande EU-debatt, som i beste fall ville ende med langvarige forhandlingar om norsk medlemskap. Det viktige er å sikre norske interesser her og no, ikkje om to eller fire år.
Alt det urolege som skjer rundt oss er som bensin for den tilbakekomne Super-Jonas. Han er tydelegare og skarpare enn på lang, lang tid.
