Sidan samfunnet har vore bygd opp patriarkalsk, har likestilling ofte vore bygt på at ein må bli «som menn». Og økonomisk uavhengighet har vore ein viktig nøkkel. Derfor har «arbeidslinja» med heiltidsstillingar og alle samfunnsrettar til trygd, sjukdom mm vore knytt til arbeidsinnsatsen din. Men arbeidsinnsatsen knytt til det biologiske rundt fødsel og oppvekst har ikkje vore rekna med.
Tvert om har det vore forventa at du som kvinne skal klare det i tillegg. Eg trur det er umogeleg å oppnå likestilling uten at kvinna sitt arbeid rundt born blir verdsett høgre. I alle fall dersom ein i tillegg ønskjer ei betre demografisk utvikling med fleire born.
Lange «arbeidsdagar»
Gode barnehagar er viktig, og for svært mange; riktig. Det er likevel rett å stille spørsmålet kva det gjer med eit lite barn at det skal ha lengre arbeidsdag enn mor eller far frå det er eitt år. Og kva gjer det med helsa til mor? Er høgre sjukefråvær hos kvinner enn hos menn knytt til at mødre framleis har tyngda av omsorgsarbeidet, samtidig som dei skal levere fullgodt i ein heiltidsjobb?
Familiepolitikk og arbeidslivspolitikk er viktige ingrediensar i likestillingspolitikken. KrF i regjering syrgde i si tid for kvotering til offentlege styrer og råd. Det var viktig, og no kjem krav til næringslivet etter. Men når KrF peikar på familiepolitikken sin viktige rolle, så steilar mange. Nokre mest på refleks fordi dei meiner KrF vil ha kvinna tilbake på kjøkkenet, og andre fordi ein ikkje går langt nok i å ville nettopp det.
Eg håpar KrF vil vere tøffare på småbarnsforeldre sine vegne
Enkelte tar det heilt ut og peikar på «tradwife» som eit ideal, utan at eg trur alle forstår kva som ligg i det omgrepet.
Tilpassing i barseltida
På KrF sitt landsmøte er det to viktige forslag om temaet. Det eine er om barselpermisjonen skal vere opp til kvar enkelt familie å fordele, eller om det framleis skal vere krav om 10 veker til far og 10 veker til mor. Eg meiner klart at vi må gå for det siste. Både far, mor, arbeidslivet og samfunnet tener på at begge foreldre knyter seg til barnet og får kunnskap om kva det betyr å ha hovudomsorg for det. Likestilling kjem ikkje av seg sjølv, og forestillinga om at vi har nådd målet, er langt frå rett.
Det andre er at dagens program om at ein skal kunne jobbe 80 prosent for 100 prosent løn (ein slags 6-timersdag) fram til barnet er to år, blir foreslått endra til å kunne jobbe 80 prosent med lønskompensasjon fram til barnet begynner på skulen. Dette siste vil uthole framlegget både fordi dei fleste vil tilbake til full jobb raskare og fordi det står uforpliktande «lønskompensasjon» (berre ein tusenlapp, kanskje?).
Eg håpar KrF vil vere tøffare på småbarnsforeldre sine vegne. Viss ein ikkje vil eller får til å endre på «arbeidslinja» så gå for full løn til redusert jobb i den travlaste småbarnsperioden. Det er framtidsretta, godt for barnet, godt for likestillinga og godt for familien!